چه کسی بیشتر درگیر فریب رسانه های اجتماعی می شود: مردان یا زنان؟

در حالی که بسیاری از ما ممکن است گمان کنیم که خودنمایی فریبنده در رسانه های اجتماعی رایج است، تحقیقات جدید منتشر شده در مجله Psychological Science با مطالعه دقیق هزاران نفر از 25 کشور مختلف به این موضوع پرداخته است. به طور کلی، نتایج نشان داد که زنان خود فریبکارانه‌تری از ظاهر فیزیکی خود ارائه می دهند، در حالی که مردان خود فریبنده‌تری در مورد دستاوردهای شخصی و شغلی خود را به نمایش می گذارند. با این حال، این شکاف جنسیتی نسبتاً کوچک است و به طور قابل توجهی از کشوری به کشور دیگر متفاوت می باشد.

نویسندگان این مطالعه جدید خودارضایی فریبنده را اینگونه تعریف کردند: «رفتار مدیریت تأثیر با هدف تقویت تصویری که دیگران از خود دارند با افشای عمدی و نادرست درباره خود به هر شکلی، از جمله متن، تصاویر، ویدیوها و برچسب‌های مکان. “

آنها بر روی دو سوال تحقیق تمرکز کردند. اول: آیا زن و مرد در این اعمال فریبنده با هم تفاوت دارند؟ دوم: آیا تفاوت های جنسیتی در ارائه فریبنده خود بر اساس سطح برابری جنسیتی در یک کشور تغییر می کند؟

مدت هاست که محققان به تفاوت های روانشناختی بین زن و مرد علاقه مند بوده اند. بر طبق برخی مطالعات در این زمینه، زنان تکامل یافتند تا مردانی را با دسترسی به منابع ترجیح دهند زیرا چنین منابعی احتمال بقای فرزندانشان را افزایش می‌دهد. از این منظر، منطقی است که زنان بیشتر از مردان تصورات مربوط به جذابیت فیزیکی خود را دستکاری کنند، در حالی که مردان بیشتر از زنان این کار را برای نشانه های موفقیت انجام می دهند. روانشناسان تکاملی تمایل دارند تفاوت های جنسیتی را از نظر انتخاب جنسی چارچوب بندی کنند. بحث اصلی این است که مردان به گونه‌ای تکامل یافته‌اند که برای جذابیت فیزیکی زنان ارزش قائل می‌شوند، زیرا نشانه سلامت و باروری است.

بنابراین، زنان ممکن است بیشتر از مردان بر ظاهر تأکید کنند زیرا ظاهر شکل اصلی ارزشمندی آنها و تنها وسیله ایجاد یک زندگی امن برای خود یا فرزندانشان است. اگر این درست باشد، ما انتظار داریم که تفاوت‌های جنسیتی در ارائه خود فریبنده در کشورهایی که مردان و زنان از نظر حقوق، فرصت‌ها و منابع برابرتر هستند کمتر باشد.

نویسندگان یک نظرسنجی آنلاین از بیش از 12000 شرکت کننده در 25 کشور مختلف برای آزمایش این نظریه ها انجام دادند. این نظرسنجی به 19 زبان و گویش مختلف ارائه شد. پاسخ دهندگان به این نظرسنجی در محدوده سنی 18 تا 90 سال بودند اما میانگین سنی آنها حدود 40 سال بود.

مردان و زنان به مجموعه‌ای از هشت سؤال بله/خیر در مورد خودسازی فریبنده در شبکه‌های اجتماعی پاسخ دادند. این سؤالات پرسیده می‌شود که آیا آنها تا به حال کارهایی را در رسانه‌های اجتماعی انجام داده‌اند، مانند پست کردن یک عکس خاص یا ویرایش عکس برای جذاب‌تر نشان دادن خود، این که به نظر برسد شغلی دارند که در واقع نداشته‌اند یا در مورد آن دروغ گفته‌اند. یا اغراق و بی صداقتی در مورد دستاوردهای آموزشی خود.

محققان از یک روش کاملا تثبیت شده برای به دست آوردن پاسخ های صادقانه به نام «تکنیک پاسخ تصادفی» استفاده کردند. (در صورت علاقه مندی در اینجا جزئیات فنی این رویکرد آورده شده است.)

محققان همچنین شاخصی از برابری جنسیتی را برای هر یک از کشورهای مورد مطالعه به دست آوردند. این شاخص بر اساس عواملی مانند تفاوت های جنسیتی کشور در سلامت، آموزش، اشتغال و حضور در مراکز تصمیم گیری است. در تحلیل‌های کلیدی، نویسندگان عواملی مانند سن شرکت‌کننده، وضعیت شغلی، وضعیت روابط، سطح تحصیلات و پلتفرم رسانه‌های اجتماعی ترجیحی و همچنین تولید ناخالص داخلی کشور را از نظر آماری کنترل کردند.

رایج‌ترین نوع خودنمایی فریبنده که توسط شرکت‌کنندگان گزارش شد، استفاده از یک عکس قدیمی برای جذاب‌تر به نظر رسیدن بود. کمترین نوع رایج این بود که خود را به عنوان کارفرمایی معرفی می کردند که واقعاً برای آن کار نمی کردند. در اکثر کشورها، صرف نظر از جنسیت، خودنمایی فریبنده در مورد جذابیت فیزیکی بیشتر از فریب در مورد موفقیت بود.

به طور کلی، تفاوت جنسیتی مورد انتظار ظاهر شد. زنان بیشتر در مورد جذابیت ظاهری و مردان در مورد موقعیت و موفقیت فریب می دادند. اما این شکاف جنسیتی نسبتاً کوچک و ناسازگار در کشورهای مورد مطالعه بود (از عدم شکاف جنسیتی تا شکاف 12 درصدی).

آیا برابری جنسیتی یک کشور بر این تفاوت جنسیتی تأثیر گذاشته است؟ تا حدودی بله. برابری جنسیتی در یک کشور با فریب کمتر رسانه‌های اجتماعی در مورد جذابیت فیزیکی هم برای مردان و هم برای زنان و فریب کمتر رسانه‌های اجتماعی در مورد موفقیت برای زنان (اما نه مردان) همراه بود.

از برخی جهات، این مطالعه احتمالاً میزان رایج بودن خودنمایی فریبنده در رسانه های اجتماعی را دست کم گرفته است. تعریف نویسندگان از ارائه خود فریبنده فقط شامل «افشای عمدی و نادرست» بود. اما بسیاری از فریبکاری‌ها در پست‌های رسانه‌های اجتماعی کمتر مربوط به دروغ‌گویی آشکار است و بیشتر در مورد انتخاب دقیق‌ترین تصاویر و اطلاعات مربوط به خود برای پست کردن است. صرف‌نظر از این، یافته‌ها مبنی بر اینکه کشورهایی که برابری جنسیتی بالاتری دارند، در رسانه‌های اجتماعی خود ارائه فریبنده کمتری نشان می‌دهند، امیدوارکننده است. اگر افراد بیشتری تصویر دقیقی از خود در رسانه های اجتماعی ترسیم کنند، تأثیر رسانه های اجتماعی بر نتایجی مانند تصویر بدن یا افسردگی کاهش می یابد.

صرف نظر از جنسیت، ممکن است این مطالعه تحقیقاتی به شما یادآوری کند که آنچه در رسانه های اجتماعی می بینید حلقه برجسته زندگی افراد است که به دقت تنظیم شده و بسیار ویرایش شده است. اگر می خواهید حقیقت را در مورد شخصیت فردی بدانید، پست های رسانه های اجتماعی مکانی برای یادگیری آن اطلاعات نیست.