3 موضوعی که در رویاهای افراد مضطرب یافت می شود

آنتون ریمش، پژوهشگر اصلی این بررسی و روانشناس از دانشگاه دوسلدورف آلمان، توضیح می دهد: «نتایج مطالعه ما نشان می دهد که محتوای خواب بیماران اضطرابی به طور قابل توجهی با محتوای خواب افراد سالم متفاوت است و حاوی عناصر منفی و ناخوشایند بیشتری است».

محتوای خواب بیماران اضطرابی

مطالعه ریمش بر محتوای رویاهای 38 بیمار مبتلا به اختلال اضطراب را از طریق خاطرات رویاها، پرسشنامه ها و تجزیه و تحلیل یک به یک رویا ردیابی کرد.

نتایج این مطالعه نشان داد که چندین موضوع رویایی در بیماران مبتلا به اضطراب نسبت به افراد سالم شایع‌تر است، این موضوعات عبارتند از:

• تعقیب و تعقیب شدن
• مورد حمله فیزیکی قرار گرفتن و مواجهه با اقدامات تهاجمی
• میخکوب شدن از ترس
• نزاع و تعاملات کلامی پرخاشگرانه
• اضطراب و ترس از اقدامات تهاجمی دیگران
• ترس از افتادن و در خطر افتادن
• طرد شدن در موقعیت های اجتماعی
• فوت والدین و اعضای خانواده
• تصادفات اتومبیل یا سقوط هواپیما
• روبرو شدن با شکست ها و ناموفق بودن

جدای از این تصاویر و رویدادهای تکراری، برخی از ویژگی های مشخص کننده مشترک نیز وجود داشت که در بسیاری از رویاهای شرکت کنندگان یافت می شد، مانند:

1. علایق عشقی قبلی. شرکای سابق یا همسران سابق رویاپردازان نیز در رویاهای افراد دارای اختلال اضطرابی بیشتر از رویاهای افراد سالم بودند.
2. سرعت و قدرت بالا. رویاهای بیماران مبتلا به اختلال اضطراب نیز با حضور معمول سرعت بالا و سرعت بالا به طور کلی مشخص می شد – و متعاقباً شخصیت ها، اشیاء، حمل و نقل و وسایل نقلیه سریع حرکت می کردند.
3. شدت عاطفی بالا. وجود یک اختلال اضطرابی، شدت ذهنی کلی بالاتری از تجربیات رویا و تصویرسازی رویا را تحریک می کند. محتویات رویا در بیماران اضطرابی نه تنها در تعداد زیادی وجود دارد، بلکه با شدت و تاکید ذهنی بالا نیز تجربه می شود.

مطالعه ریمش همچنین نشان می دهد که یک بیمار مضطرب به احتمال زیاد رویاهای خود را تجزیه و تحلیل و تجزیه و تحلیل می کند. به گفته ریمش دو دلیل برای این گرایش وجود دارد:

1. افرادی که از اختلالات اضطرابی رنج می برند، عموماً مشغول و نگران تجربیات و رویدادهای زندگی بیداری خود هستند و وقتی نوبت به رویاهای آنها می‌رسد، این دغدغه ها ادامه دارد.
2. ریمش همچنین حدس می‌زند که افراد مضطرب تمایل دارند به رویاهای خود به عنوان کلید مشکلات زندگی بیداری خود نگاه کنند. بنابراین تعبیر وسواس گونه رویاهای آنها راهی برای حل مشکلاتی می شود که در هنگام بیداری تجربه می کنند.

با این حال، ریمش هشدار می‌دهد که بیماران مضطرب ممکن است خود را در حلقه‌های بازخورد منفی بین زندگی بیداری و رویاهای خود بیابند – به عنوان مثال، رویاهای منفی می‌توانند علائم اضطراب را در زندگی بیداری آنها را تشدید کنند که باعث ایجاد رویاهای آزاردهنده‌تر و غیره می‌شود.

ریمش توضیح می دهد: «این فرآیند ممکن است به عنوان یک «چرخه باطل» نمایش داده شود که شکستن یا پاره کردن آن چندان آسان نیست. “برای انجام این کار، فرد به کمک حرفه ای و واجد شرایط از روان درمانگر مجرب نیاز دارد.”

ریمش همچنین توصیه های مشابهی را به هر کسی که به دلیل یک مشکل اضطرابی از خواب های آزاردهنده رنج می برد، ارائه می دهد:

او توضیح می‌دهد: «بهترین توصیه‌ای که می‌توانم به شخصی که چنین رویاهایی را به طور مرتب تجربه می‌کند این است که با یک روان‌شناس یا بهتر است با یک روان‌درمانگر مجرب و ترجیحاً با یک روانکاو متخصص مشورت کند.» این به این دلیل است که آنها معمولاً تجربه، مهارت و دانش لازم را برای کار نه تنها با اختلالات اضطرابی بلکه با رویاهای یک فرد نیز دارند.