برای رهایی از یک رابطه توهین آمیز چه چیزی لازم است؟

سوء استفاده چرخه ای

سوء استفاده از رابطه اغلب دوره ای است. گاهی اوقات، سوء استفاده بسیار کم یا اصلاً وجود ندارد ولی ناگهان تشدید می شود. هنگامی که خشونت با حداکثر شدت باشد، قربانی آزار ممکن است با خود متعهد شود که روز بعد رابطه را ترک کند.

اما دلیل خوبی وجود دارد که چرا آنها به ندرت به این تعهد پایبند هستند. پس از دمیدن آتش در اعمال خشونت آمیز شدید، آزارگر تمایل دارد برای مدتی آرام باشد و حتی ممکن است نسبت به شریک مورد آزار خود رفتارهای دلسوزانه ای از خود نشان دهد.

حتی اگر یک بازمانده از سوء استفاده ده ها یا صدها بار قربانی این نوع آزار و اذیت چرخه ای شده باشد، بازماندگان اکثرا امیدوارند که این بار بهتر خواهد شد.- به خصوص زمانی که فرد آزاردهنده آرام می‌شود و با مهربانی با آنها رفتار می کند – . آنها همچنین ممکن است به طور نامتقارن روی زمان های خوب در رابطه تمرکز کنند.

احساس مسئولیت

بسیاری از قربانیان آزار، خود را مسئول این آزار می دانند و کورکورانه ادعای مکرر آزارگر خود را باور می کنند که خود آنها باعث یا تحریک آن شده اند. قربانیان آزار معمولاً الگوی روابط آزاردهنده را پشت سر خود دارند، که ممکن است به نظر قربانی تأیید شود که آنها واقعاً عامل مشکلات روابط هستند و آنها باعث تحریک و در نتیجه سزاوار سوء استفاده هستند. در غیر این صورت، چرا اکثریت قریب به اتفاق روابط آنها به سوء استفاده می انجامد؟

الگوی روابط توهین آمیز

دلیل واقعی اینکه قربانیان آزار معمولاً در تمام روابط خود سوء استفاده از رابطه را تجربه می کنند این نیست که آنها سوء استفاده را تحریک می کنند یا به نوعی مسئول آن هستند. در عوض، دلیل واقعی این است که آنها دارای مجموعه ای از ویژگی های مرتبط با شخصیت هستند که سوء استفاده کنندگان به طور غریزی می دانند که می توانند برای اهداف خودخواهانه خود از آنها سوء استفاده کنند. برای مثال، قربانیان آزار ممکن است به طور طبیعی قابل اعتماد، وفادار، بخشنده، مهربان، مطیع، فداکار، سریع بخشش، بی ادعا، منازعه گریز و خوش بین باشند.

 

سوء استفاده‌کنندگان از دیگران به‌طور غریزی به سوی شرکای بالقوه ای کشیده می شوند که دارای ویژگی‌های مرتبط با شخصیت های قابل بهره‌برداری باشند. آنها نه تنها در شناسایی و ردیابی “شکار” خود استاد هستند، بلکه تمایل دارند سطحی جذاب و بیش از حد اعتماد به نفس داشته باشند، که مرحله نهایی را تسهیل می کند، یعنی به دام انداختن “شکار” و وابستگی قربانی به آنها. .

این ترکیبی از عوامل باعث می‌شود که افراد مستعد سوءاستفاده نسبت به همسالان خود که به راحتی قابل استثمار نیستند، بیشتر با سوءاستفاده‌گرانی که به خود خدمت می‌کنند وارد روابط شوند.

وابستگی مالی و ترس

قربانیان سوء استفاده اغلب از نظر مالی به شریک صمیمی خود وابسته هستند. اگر آنها را ترک کنند، خطر ناتوانی مالی در مراقبت از خود، از دست دادن حضانت فرزندان خود (در صورت وجود) و به خطر انداختن رفاه خود و عزیزانشان را دارند، زیرا ممکن است سوء استفاده کنندگانی که شریک زندگی خود را ترک کرده اند، انتقام بگیرند. این موانع اضافی می تواند ترک یک رابطه آزاردهنده را برای قربانی آزار حتی سخت تر کند.

قربانیان سوء استفاده که موفق به ترک می شوند

علیرغم احتمالاتی که علیه آنها وجود دارد، بسیاری از قربانیان در نهایت موفق می شوند شریک خشونت آمیز خود را ترک کنند و برخی حتی موفق می شوند الگوی پریدن از یک رابطه خشونت آمیز به رابطه دیگر را بشکنند.

تصور آرامشی که این قربانیان پس از رهایی از آزارگر خود باید احساس کنند، آسان است. متأسفانه، هر احساس آرامشی که ممکن است داشته باشند ممکن است تحت الشعاع انبوهی از احساسات منفی و مخرب قرار گیرد. اکثر بازماندگان سوء استفاده سال‌ها پس از فرار از یک رابطه خشونت‌آمیز، از اختلال استرس پس از سانحه رنج می‌برند.

تحقیقات جدید درباره ادراکات قبل و بعد از سوء استفاده

برای بررسی بیشتر احساسات قربانیانی که برنامه‌ریزی می‌کنند و موفق به فرار از روابط توهین‌آمیز می‌شوند، روان‌شناسان Amandine Dziewa و Fabienne Glowacz (2022) با 21 قربانی سوء استفاده از جنسیت‌های مختلط مصاحبه کردند تا الگوهای ادراکات قربانیان سوء استفاده از رابطه را شناسایی کنند.

محققان دریافتند که قربانیان آزار، در صورتی که در ابتدا تغییری اساسی در درک خود از اینکه چه کسی هستند، شریک صمیمی آنها کیست، و رابطه واقعاً چگونه است، بسیار بیشتر از یک رابطه آزاردهنده فرار می کنند. قبل از اینکه قربانیان آزار واقعاً بتوانند از یک رابطه توهین آمیز فرار کنند، بنابراین باید درک خود را از هویت خود، شریک صمیمی خود و رابطه صمیمی خود تغییر دهند.

برخی رویدادهای خارجی می توانند روند خروج را تسریع کنند. به عنوان مثال، تشدید ناگهانی خشونت در یک رابطه خشونت‌آمیز، که شوک و ضربه‌ای بیش از حد به قربانی آزار وارد می‌کند، می‌تواند به آنها کمک کند تا رابطه را ترک کنند.

خود بازسازی

قربانیان سوءاستفاده برای رهایی از سوء استفاده از روابط واقعی باید تغییر هویتی را در خود اعمال کنند که به آن «تجدید ساختاری» نیز می‌گویند.قبل از اینکه بتوانند “خود” خود را بازسازی کنند یا دوباره بسازند، ابتدا باید خود را ببینند و به عنوان قربانیان سوء استفاده رابطه شناسایی کنند.

کمک و حمایت حرفه ای از طرف خانواده و دوستان می تواند به قربانیان سوء استفاده کمک کند تا به نقطه ای برسند که خود را قربانی واقعی بدرفتاری تصور کنند. برای شناسایی به عنوان قربانیان واقعی آزار، آنها باید به خود بپذیرند که مسئولیت سوء استفاده را ندارند و نمی توانستند از آن جلوگیری کنند.

برای اینکه قربانیان آزار واقعاً به دایره سوء استفاده پایان دهند، باید هویت خود را به همراه درک خود از شرکای آزارگر و روابط آزاردهنده بازسازی کنند.

ممکن است تغییرات ذهنی در درک قربانی از “خود” خود، شخصیت واقعی شریک صمیمی و ماهیت توهین آمیز رابطه آنها برای به دست آوردن آگاهی کافی از علت واقعی مشکلات رابطه و برای آنها ضروری باشد. یک تصمیم الزام آور برای دور شدن از سوء استفاده کننده و از روابط سمی برای همیشه.